Gryfy i dzioby
Zebraliśmy w jednym miejscu wszystko, co trzeba wiedzieć o gryfach i dziobach. Jakie są ich rodzaje, wielkości, a także jak dopasować do nich igły. Zachęcamy do czytania!
Tytuł tego tekstu mógłby sugerować, że rzecz będzie o fantastycznych stworach i ewentualnie o ptakach, a to nic bardziej mylnego;) Nazwa gryf pochodzi od angielskiego grip, czyli chwyt, nie jest to oczywiście tłumaczenie, ale skojarzenie. Gryf to część maszynki, za którą trzyma tatuażysta. Dziób umieszczony jest w gryfie i służy do utrzymania igły w stabilnej pozycji. A więc, jeśli ktoś oczekiwał tekstu o skrzydlatych stworzeniach to niestety muszę go rozczarować, tekst będzie o ważnej części maszynki do tatuowania. O części, za którą trzymamy i która decyduje o wygodzie, stabilności i pewności ruchów.
Rodzaje gryfów
Podstawowy podział gryfów opiera się na rodzaju używanej igły. Są zatem gryfy odpowiednie do igieł klasycznych oraz gryfy stworzone do cartridge’y. Zacznijmy od tych klasycznych…
Gryfy klasyczne składają się z uchwytu, czyli właśnie gryfu, który może być zrobiony z gumy, metalu czy pianki oraz rury z dziobem, plastikowej lub stalowej. Zastosowany materiał zależy od tego, czy są to elementy jednorazowe czy wielorazowe. Jeśli wybierzecie gryfy jednorazowe to uchwyt będzie gumowy lub z pianki, a dziób i rurka plastikowe. Przy opcji wielorazowej będą to elementy metalowe. Najbardziej istotną różnicą pomiędzy wariantem jednorazowym a wielorazowym jest to, że gryf jednorazowy jest jednym, wykonanym fabrycznie elementem, a gryf wielorazowy można konfigurować dowolnie. W praktyce oznacza to, że cały gryf jednorazowy należy dobrać odpowiednio do igły dopasowując kształt i rozmiar dzioba. W opcji wielorazowej osobno wybierzemy chwyt (szeroki, wąski, ciężki, gładki, czerwony…), a osobno dzioby (długi, krótki, plastikowy, przezroczysty lub nie, okrągły, płaski…).
Jak dopasować gryfy i dzioby do igieł? Istnieją trzy typy dziobów – R (Round), F (Flat) i D (Diament). Typy R i D to dzioby do igieł okrągłych, a F-ki służą do igieł płaskich. Więcej na temat tych oznaczeń znajdziecie w tekście o igłach. Dzioby do igieł płaskich mogą być otwarte (OF) lub zamknięte (CF). Tym otwartym brakuje jednej krawędzi, igły są odsłonięte od góry. Rozmiary gryfów i dziobów odpowiadają rozmiarom igieł, a więc sprawa jest prosta. Gdy używacie igły 7F, to również wybieracie gryf z tym oznaczeniem, a do igły 3RL użyjecie gryfu 3R lub 3D.
Dzioby gryfów wielorazowych mogą występować w dwóch postaciach:
- długiej rury, która przechodzi przez cały chwyt i jest jednocześnie dziobem dla igły i rurką do zamocowania w maszynie,
- krótkiego dzioba, montowanego tylko z jednej strony chwytu (w tym przypadku rurka, służąca do zamocowania gryfu do maszynki, jest osobnym elementem montowanym z drugiej strony chwytu albo integralną częścią chwytu).
Warto zwrócić również uwagę na gryfy z tzw. mocowaniem twist lock. Zamiast śrubki mocującej dziób w chwycie, mają one skręcaną, zaciskową końcówkę. Jest to wygodne i szybkie rozwiązanie, bo nie potrzebny jest osobny kluczyk do odkręcania i zakręcania śrubek.
Wśród gryfów klasycznych należy również wyróżnić dzioby magnum, czyli takie, które używane są do igieł o tej samej nazwie w wyjątkowo dużych rozmiarach. Końcówka igły w rozmiarze 19 i większym jest tak szeroka, że nie przejdzie przez rurę, więc aby umieścić taką igłę w dziobie potrzebne jest specjalne rozcięcie. Występują one w opcji wielo- lub jednorazowej.
Druga grupa to gryfy przeznaczone do cartridge’y, czyli do igieł modułowych. W tym wypadku gryfy są uniwersalne, nie trzeba dopasowywać ich do wielkości i rodzaju igły. Tak jak w przypadku gryfów do igieł klasycznych mogą być wielo- lub jednorazowe, rozróżnia je materiał, z którego są wykonane (guma i plastik w jednorazowych oraz metal dla wielorazowych).
Korzystając z cartridge’y, należy wybrać jeden z dwóch rodzajów mocowań, które musi być zgodne z typem posiadanej maszynki. Pierwsze mocowanie, takie samo jak w gryfach klasycznych, to rurka. Maszynki z takim mocowaniem są uniwersalne i można je używać zarówno do pracy z klasycznymi, długimi igłami jak i z cartridge’ami. Istnieją również gryfy z nakrętką zakręcaną na gwincie w maszynce (takiego typu maszynki nie użyjemy do klasycznych igieł/gryfów). Takie rozwiązanie najczęściej występuje przy gryfach wielorazowych, ale dostępne są także jednorazówki. Gryfy z mocowaniem klasycznym najczęściej dostajemy w komplecie z popychaczem, w przypadku tych drugich popychacz zazwyczaj jest częścią maszyny.
W przypadku gryfów do cartridge’y można również nabyć gryf regulowany. Takie rozwiązanie daje możliwość szybkiego dopasowania wysunięcie igły z dziobu. Podczas tatuowania igła może w całości chować się w dziobie lub zawsze z niego wystawać. Skok igły (różnica między pozycją igły maksymalnie wysuniętą a pozycją maksymalnie wsuniętą) pozostaje zawsze tej samej wartości i zależy od ustawienia maszyny, regulacji podlega jej umieszczenie w dziobie. Którą opcję wybierzecie zależy wyłącznie od waszych preferencji.
Kształt i średnica chwytu
W sklepach znajdziecie takie określenia jak gryfy profilowane, nieprofilowane, radełkowane itd. To rozróżnienie wskazuje na kształt chwytu i nie ma nic wspólnego z typem i rozmiarem – wybór w tej kwestii będzie zależny od tego, co będzie Wam wygodniej leżało w dłoni. Chwyt może być gładki, mieć fantazyjne wypustki lub fakturę, które mają zwyczajnie ułatwiać jego trzymanie.
Spotkacie się również z milimetrowym określeniem średnicy chwytów, zazwyczaj występują one w przedziale 15 – 40 mm. Osoby o małych dłoniach przeważnie preferują mniejsze średnice i odwrotnie, chociaż nie jest to reguła. W praktyce, gdy chwyt ma większą średnicę, to dłoń mniej się męczy podczas długiej pracy z ciężką maszynką. Ogólnie pojętym „standardem” jest przybliżony środek zakresu, czyli 25 mm.
Aby wasz chwyt był jeszcze pewniejszy, możecie dopasować gryf do swojej dłoni używając specjalnych bandaży. Mają one zapobiec ślizganiu się dłoni (szczególnie, gdy zabezpieczamy chwyt folią ochronną), ale możecie również za ich pomocą zwiększać średnicę gryfu poprzez nawinięcie kilku warstw.
Gdy używacie dziobów wielorazowych niezbędnym narzędziem są czyściki. Specjalne szczoteczki występują w różnych rozmiarach, tak by dopasować się do różnego rodzaju końcówek.
Mamy nadzieję, że powyższy tekst pomoże wam przy zakupie dziobów i gryfów. Jeśli nadal nasuwają wam się jakieś pytania to piszcie w komentarzach, będziemy odpowiadać;)
Hej. Mam problem. Mam igłę M1 i płaski dziub. Podczas tatuowania skóry sztucznej igły mi odskakują na boki tak jakby potrzebowały jakiegoś “trzymacza” zaraz przy linii igieł. Jakiś pomysł co jest nie tak?
Igła potrzebuje stabilizacji- czasem w maszynach jest do tego specjalny element, a czasem zakłada się po prostu gumkę recepturkę, która trzyma igłę w jednej pozycji. No i oczywiście- ważny jest rozmiar dzioba i igły, muszą do siebie pasować 1:1.
Dzięki za poprzednią wiadomosc. Jak wygląda ten specjalny element? W które miejsce zamontować gumkę recepturke i kolejne pytanie. W zestawie które tutaj widnieje zdjęcie ostatnie końcówki to końcówki DT. Co to oznacza i do czego to służy?.
P.S jesteście jedyni którzy mi odpowiedzieli na mój Apel o pomoc. Pozdrawiam 😉
Jak wygląda element? Różnie:) Czasem jest to mały uchwyt, w który wpina się igłę, czasem jest to mały obrotowy wałeczek na sprężynce lub śrubie, które dociskają go do igły, czasem jest to fabrycznie zamontowana silikonowa gumka, przez którą trzeba przewlec igłę…
A jak założyć recepturkę? Zależnie od kształtu/rodzaju maszyny, ale zasada jest zawsze taka sama – gumka musi ciągnąć igłę w stronę cewek/silnika.
Końcówka DT, to tzw. diament, a w praktyce ma kształt rombu, stosuje się je do okrągłych igieł (RL/RS).